Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Bieniewicach

Access denied for user 'UNKNOWN_USER'@'localhost' (using password: NO) Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Bieniewicach �yczenia wielkanocne
Dodane przez sp_bieniewice dnia 22.04.2011 19:58:26

Radosnych �wi�t Wielkanocnych
wype�nionych nadziej� budz�cej si� do �ycia wiosny,
smacznego �wi�conego w gronie bliskich
oraz Weso�ego Alleluja!
�yczy ca�a Spo�eczno�� Szkolna Zespo�u Szk� im. Jana Paw�a II w Bieniewicach.

Rozszerzona zawartość newsa

Wielkanoc jest najstarszym �wi�tem chrze�cija�skim, a od siedemnastu wiek�w obchodzonym w pierwsz� niedziel� po pierwszej wiosennej pe�ni ksi�yca.
Mie�ci si� w przedziale czasowym pomi�dzy 22 marca i 25 kwietnia ale nie ma sta�ej daty, dlatego okre�lane jest jako �wi�to ruchome.
Jak w wi�kszo�ci �wi�t, tak i w tym przeplataj� si� w�tki i symbole r�nych epok i kultur, poga�skie, antyczne i chrze�cija�skie.
Wida� to ju� w samej nazwie �wi�t, r�nej w r�nych kulturach.
Wielka Noc, Wielki Dzie�, Zmartwychwstanie, Pascha czy Easter?
Dlaczego Wielka Noc?

Nazw� tego �wi�ta, najbardziej typow� dla lud�w s�owia�skich, przyj�li�my od Czech�w wraz z chrze�cija�stwem, a nawi�zuje ona do cudu zmartwychwstania, kt�ry nast�pi� noc�.
Zapisy w Nowym Testamencie �wiadcz�, �e gdy Maria Magdalena przyby�a do grobu Jezusa, �wiat jeszcze pogr��ony by� w ciemno�ciach, a kamie� zas�aniaj�cy wej�cie do grobu ju� by� odsuni�ty.
Mo�na by te� domniemywa�, �e u�yto przeno�ni, por�wnuj�c �ycie Chrystusa do �wiat�a o�wiecaj�cego ludzko��, a �mier� do nocy, kt�ra je zgasi�a.
W niekt�rych j�zykach s�owia�skich �wi�to okre�la si� jako Wielki Dzie�, w i innych przyj�to nazw� Zmartwychwstanie.
Na �wiecie znane jest te� jako Pascha, od hebrajskiego Pesach, wiosennego �wi�ta Prza�nik�w upami�tniaj�cego wyj�cie �yd�w z Egiptu, obchodzonego w pe�ni� ksi�yca, w czasie kt�rego na ofiar� przeznaczano jednoroczne baranki.
Jako Hebrajczyk, obchodzi� to �wi�to Chrystus, na nie wraz z uczniami przyby� do Jerozolimy i �wi�to Pesach sta�o si� t�em m�ki, �mierci i zmartwychwstania Jezusa.
Czas w kt�rym zdarzenia mia�y miejsce, zespoli� si� z czasem r�wnonocy wiosennej i pierwszej wiosennej pe�ni ksi�yca.

We wszystkich cywilizacjach �wi�ta wi�za�y si� cyklem ksi�ycowym, na nim opiera� si� kalendarz lunarny i podzia� roku na miesi�ce, zaczynaj�ce si� od nowiu. Kult ksi�yca nale�y do najstarszych na �wiecie, rytua�y z nim zwi�zane wplata�y si� w kanw� kolejnych wierze� i religii a jego fazy wytycza�y wi�kszo�� wydarze�.
Nadej�cie wiosny, zwyci�sko obejmuj�cej panowanie nad ziemi�, �wi�towane by�o od wiek�w we wszystkich kulturach jako najwa�niejszy okres dla rolnictwa, od kt�rego zale�a� ca�oroczny byt.
W uroczysto�ciach zwi�zanych z nimi wyst�powa�o wiele magicznych rytua��w maj�cych zapewni� urodzaj i powodzenie w ca�ym nowym roku.
Odradzanie si� przyrody przypisywano si�om nadprzyrodzonym maj�cym w�adz� nad �yciem i �mierci�. W wi�kszo�ci obrz�d�w w�tki �ycia i �mierci s� nieod��cznie zespolone, a w obchodach �wi�t wiosennych przewijaj� si� elementy silnie rozpowszechnionego kultu zmar�ych, w kt�rym szacunek dla �mierci i zmar�ych miesza� si� z l�kiem, i w kt�rym zawiera si� wiara w nie�miertelno�� duszy i zmartwychwstanie cia�a.
�wi�ta zmar�ych obchodzono kilkakrotnie w ci�gu roku. S�owianie obchodzili je podczas letniego i zimowego przesilenia oraz w czasie r�wnonocny wiosennej i jesiennej.
Czas �wi�t Wielkanocnych upami�tniaj�cych zmartwychwstanie Chrystusa przypada na czas �wi�t wiosennych i jednego ze �wi�t zmar�ych.

Idea zmartwychwstania i �ycia wiecznego to sta�y motyw wyst�puj�cy w wierzeniach wszystkich kultur, niezale�nie od epoki i miejsca na Ziemi. Trudno jednoznacznie stwierdzi�, czy jego pra�r�d�em by�a wiedza, czy ch�� zapanowania nad l�kiem przed nieuniknion� �mierci�, dyktowana instynktem samozachowawczym. Ale jest wszechobecnym w�tkiem, kt�ry spotka� mo�na w wierzeniach egipskich (Ozyrys, balsamowanie zw�ok), perskich i babilo�skich, islamskich i w judaizmie (s�d ostateczny), w mitologii staroira�skiej (Zaratusztra), greckiej (Adonis, Attis), hinduizmie (Rama, Kriszna), a w wi�kszo�ci ��czony jest z przesileniem wiosennym.
R�wnonoc wiosenna od czas�w poga�skich by�a symbolem zwyci�stwa �ycia nad �mierci�, dobra nad z�em, w chrze�cija�stwie ma podobny wymiar zwyci�stwa Chrystusa nad szatanem, zmartwychwstania i �ycia wiecznego nad �mierci�.

W �wiecie antycznym na czas r�wnonocy przypada�a �mier� Adonisa, kochanka Afrodyty, kt�ry zgin�� rozszarpany przez dzika. Zrozpaczona bogini wyb�aga�a u Zeusa by m�g� wiosn� powraca� na ziemi�. Ku czci Adonisa obchodzono tygodniowe �wi�to Adonie, a jego obchody, roz�o�one w dniach na czas �mierci, op�akiwania i zmartwychwstania, zdaj� si� pierwowzorem obchod�w �wi�t Wielkanocnych. Jednym z symboli Adonii by�y "ogr�dki Adonisa", naczynia w kt�rych wysiewano ro�liny o szybkiej wegetacji, z nich wywodzi si� wielkanocny zwyczaj wysiewania owsa czy rze�uchy, w kt�re wstawia si� paschalnego baranka, symbol po�wi�cenia Chrystusa.

W innych j�zykach �wi�to nazwano Ostern, lub Easter (skojarzenie od wsch�d, w sensie wschodu �wiat�a po mrokach nocy), cho� etymologi� tej ostatniej nazwy przypisuje si� r�wnie� imieniu Eostre (Ostara), celtyckiej i starogerma�skiej bogini wiosny, �witu i p�odno�ci, w�adaj�cej jednocze�nie �wiatem zmar�ych.
Ostara wyst�powa�a w wierzeniach s�owia�skich jako Pergrubia. �wi�to ku jej czci przypada�o r�wnie� w okresie Equinoxu (r�wnonocy wiosennej), zwierz�ciem jej po�wi�conym by� zaj�c, symbol p�odno�ci a darem ofiarnym jajko, symbol odrodzenia �ycia.
Legenda opowiada, �e Ostara znalaz�a w �niegu rannego ptaka. Aby pom�c mu przetrwa� zim�, zmieni�a go w zaj�ca. Transformacja nie w pe�ni si� uda�a, zaj�cowi pozosta�a t�sknota za lataniem i zdolno�� znoszenia jajek, ale zdo�a� prze�y� zim� i z wdzi�czno�ci za ocalone �ycie ozdobi� zniesione jajka, maluj�c je na kolorowo i z�o�y� bogini w ofierze.
Bogini odwzajemni�a si� obdarowuj�c go niezwyk�� szybko�ci� by nie t�skni� za skrzyd�ami, a zdolno�� znoszenia jajek ograniczy�a. Od tej pory zaj�c znosi jajka tylko raz do roku, w wigili� pierwszej pe�ni ksi�yca po wiosennym przesileniu, ale za to kolorowe.
W dniach �wi�ta Ostary pomalowane kolorowym barwnikiem jajka ofiarowywano sobie z �yczeniami pomy�lno�ci.
Jajko by�o te� darem ofiarnym dla zmar�ych, a zwyczaje ich barwienia wywodz� si� ze staro�ytno�ci.

�wi�ta Wielkanocne przejmuj�c tak wiele z dawnych wierze� i zwyczaj�w nie bez podstaw nazywane s� �wi�tami wiosennymi. Zmieni�o si� jednak ich znaczenie.
Wiosenne �wi�ta od zawsze kojarzy�y si� z nowym �yciem i przesi�kni�te kultem p�odno�ci w obrz�dkach zawiera�y jego elementy. Wyra�a�y rado�� ycia doczesnego, jego �ywio�owo�� i biologiczny wymiar.
Wielkanoc tradycjom �wi�t wiosennych, obecnym w kulturach wszystkich lud�w rolniczych, nada�a nowy, ascetyczny wymiar, pozbawiaj�c je pod�o�a erotycznego, kieruj�c w stron� duchow�, przejmuj�c cz�� obrz�d�w ze �wi�t zmar�ych, wplataj�c w nie w�tki chrze�cija�skie i wzbogacaj�c nowymi zwyczajami, kszta�towanymi przez kolejne wieki.
�wi�to poprzedzane wyd�u�aj�cym si� okresem wyrzecze�, rozci�gni�te w czasie, przesycone zadum� nad warto�ci� �ycia i jego celem, przybra�o form� pokutn�, jakby ludzka rado�� stanowi�a zagro�enie dla dobra i �ycia wiecznego. Z czasem w efekcie samowolnej pobo�no�ci fanatyk�w ukszta�towa�a si� niemal pogarda dla (boskiego przecie�) daru �ycia, okre�lanego "marno�ci� nad marno�ciami" a trend do cierpi�tnictwa jako jedynej drogi zbawienia przes�oni� optymizm zwyci�stwa nad �mierci�.
Dzi� obyczaje z�agodnia�y, ale warto pami�ta�, �e Wielkanoc to �wi�to rado�ci.

Wielka Niedziela jest pierwszym dniem wielkanocnego okresu �wi�tecznego zwanego oktaw� wielkanocn�. Okres Wielkanocny rozpoczyna si� wigili� wielkanocn�. Czas wielkanocnej rado�ci trwa w liturgii 50 dni i ko�czy si� niedziel� Zes�ania Ducha �wi�tego. W 40. dniu (czwartek) obchodzona jest uroczysto�� Wniebowst�pienia Pana Jezusa.

Z obchodami �wi�t wielkanocnych zwi�zanych jest wiele zwyczaj�w ludowych (z kt�rych cz�� wywodzi si� ze staros�owia�skiego �wi�ta Jarego): �niadanie wielkanocne, pisanki, �wi�cone, �migus-dyngus, dziady �migustne, R�kawka, Emaus, walatka, z kurkiem po dyngusie, Siuda Baba, wieszanie Judasza, pogrzeb �uru i �ledzia, pucheroki, palma wielkanocna, Jezusek Palmowy