Access denied for user 'UNKNOWN_USER'@'localhost' (using password: NO) Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Bieniewicach Witaj Majowa Jutrzenko...
Dodane przez sp_bieniewice dnia 02.05.2010 10:09:06
¦wiêto Konstytucji 3 Maja

5 maja 1791 roku dzieñ 3 maja zosta³ uznany ¦wiêtem Konstytucji 3 Maja. Obchody tego ¶wiêta by³y zakazane podczas rozbiorów, a ponownie jego obchodzenie zosta³o wznowione w II Rzeczypospolitej w kwietniu 1919 roku. ¦wiêto Konstytucji 3 Maja zosta³o zdelegalizowane przez hitlerowców i sowietów podczas okupacji Polski w czasie II wojny ¶wiatowej, a po antykomunistycznych demonstracjach w 1946 r. nie by³o obchodzone w Polsce, natomiast zast±pione obchodami ¦wiêta 1 Maja. W styczniu 1951 r. ¶wiêto to zosta³o oficjalnie zdelegalizowane przez w³adze komunistyczne. Do roku 1989, w tym dniu czêsto dochodzi³o w Polsce do protestów i demonstracji antyrz±dowych i antykomunistycznych. Po zmianie ustroju, od kwietnia 1990 r. ¦wiêto Konstytucji 3 Maja nale¿y do uroczy¶cie obchodzonych polskich ¶wi±t. W roku 2007 po raz pierwszy na Litwie obchodzono ¶wiêto Konstytucji 3 maja.

Rozszerzona zawartość newsa

Konstytucja 3 maja zosta³a uchwalona 3 maja 1791 roku Regulowa³a ustrój prawny Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Powszechnie przyjmuje siê, ¿e Konstytucja 3 maja by³a pierwsz± w Europie i drug± na ¶wiecie (po konstytucji amerykañskiej z 1787 r.) nowoczesn±, spisan± konstytucj±.

Konstytucja 3 maja zosta³a ustanowiona ustaw± rz±dow± przyjêt± tego dnia przez sejm. Zosta³a zaprojektowana w celu zlikwidowania obecnych od dawna wad systemu politycznego Rzeczypospolitej Obojga Narodów i jej z³otej wolno¶ci. Konstytucja wprowadzi³a polityczne zrównanie mieszczan i szlachty oraz stawia³a ch³opów pod ochron± pañstwa, w ten sposób ³agodz±c najgorsze nadu¿ycia pañszczyzny. Konstytucja znios³a zgubne instytucje, takie jak liberum veto, mia³a wyprzeæ istniej±c± anarchiê, popieran± przez czê¶æ krajowych magnatów, na rzecz egalitarnej i demokratycznej monarchii konstytucyjnej.

Przyjêcie Konstytucji 3 maja sprowokowa³o wrogo¶æ s±siadów Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Podczas wojny w obronie konstytucji, Polska zdradzona przez swojego pruskiego sprzymierzeñca Fryderyka Wilhelma II zosta³a pokonana przez Imperium Rosyjskie Katarzyny Wielkiej, sprzymierzonej z konfederacj± targowick± - spiskiem polskich magnatów przeciwnych reformom os³abiaj±cym ich wp³ywy. Pomimo tej klêski i pó¼niejszego II rozbioru Polski, Konstytucja 3 maja wp³ynê³a na pó¼niejsze ruchy demokratyczne w ¶wiecie. Po utracie niepodleg³o¶ci w 1795, przez 123 lata rozbiorów, przypomina³a o walce o niepodleg³o¶æ. Zdaniem dwóch wspó³autorów, Ignacego Potockiego i Hugona Ko³³±taja by³a "ostatni± wol± i testamentem gasn±cej Ojczyzny".

G³ównymi sygnatariuszami Konstytucji 3 Maja byli:

*Stanis³aw Ma³achowski, referendarz wielki koronny, sejmowy i konfederacji prowincji koronnych marsza³ek
*Kazimierz Nestor Sapieha, genera³ artylerii litewskiej, marsza³ek konfederacji Wielkiego Ksiêstwa Litewskiego
*Józef Kossakowski, biskup inflancki i kurlandzki, nastêpca koadiutor biskupstwa wileñskiego, jako deputowany
*Antoni Barnaba Jab³onowski, kasztelan krakowski, deputat z Senatu Ma³ej Polski
*Symeon Kazimierz Szyd³owski, kasztelan ¿arnowski, deputowany z Senatu prowincji ma³opolskiej
*wielkopolskiej
*Kazimierz Konstanty Plater, kasztelan genera³a trockiego, deputowany do konstytucji z Senatu Wielkiego Ksiêstwa Litewskiego
*Walerian Stroynowski, podkomorzy buski, pose³ wo³yñski, z Ma³opolski deputat do konstytucji
*Stanis³aw Kostka Potocki, pose³ lubelski, deputowany do konstytucji z prowincji ma³opolskiej
*Jan Nepomucen Zboiñski, pose³ ziemi dobrzyñskiej, deputowany do konstytucji z prowincji wielkopolskiej
*Tomasz Nowowiejski, ³owczy i pose³ ziemi wyszogrodzkiej, deputowany do konstytucji
*Józef Radzicki, podkomorzy i pose³ ziemi zakroczymskiej, deputowany do konstytucji z prowincji wielkopolskiej
*Józef Zabie³³o, pose³ z Ksiêstwa ¯mudzkiego, deputowany do konstytucji
*Jacek Puttkamer, pose³ województwa miñskiego, deputowany do konstytucji z prowincji Wielkiego Ksiêstwa Litewskiego

Postanowienia konstytucji

Konstytucja 3 Maja ujêta by³a w 11 artyku³ach. Wprowadza³a prawo powszechnej niepodleg³o¶ci oraz trójpodzia³ w³adzy na ustawodawcz±, wykonawcz± i s±downicz±.

Konstytucja ogranicza³a nadmierne immunitety prawne i polityczne przywileje szlachty zagrodowej. Ogranicza³a równie¿ demokracjê pozbawiaj±c j± czê¶ci praw politycznych . We wcze¶niejszym akcie prawnym "Miasta Nasze Królewskie wolne w pañstwach Rzeczypospolitej" prawa te nadano mieszczañstwu. W jego artykule III zastrze¿ono, ¿e bêdzie on integraln± czê¶ci± Konstytucji. Akt ten nadawa³ mieszczañstwu prawo do bezpieczeñstwa osobistego, prawo do posiadania maj±tków ziemskich, prawo zajmowania stanowisk oficerskich i stanowisk w administracji pañstwowej, prawo nabywania szlachectwa. W akcie tym obejmowano pospólstwo opiek± "prawa i administracji rz±dowej". By³ to pierwszy krok w kierunku zniesienia poddañstwa ch³opów i nadania praw wyborczych tej najwiêkszej, a zarazem najbardziej wyzyskiwanej klasie spo³ecznej.

Konstytucja przewidywa³a zebrania sejmu zwyczajne – co dwa lata oraz nadzwyczajne w razie narodowej potrzeby. (Izba Poselska) sk³ada³a siê z 204 pos³ów oraz 24 przedstawicieli miast królewskich. (Izba Senacka) sk³ada³a siê z 132 cz³onków: senatorów, wojewodów, kasztelanów, ministrów oraz biskupów.

W³adza wykonawcza spoczywa³a w rêkach rady królewskiej, która nosi³a nazwê Stra¿y Praw. Komisji przewodniczy³ król. Sk³ada³a siê z piêciu wskazanych przez niego ministrów. Ministrowie byli wybierani przez króla, ale odpowiadali przed sejmem. Ka¿dy akt prawny wydany przez króla wymaga³ kontrasygnaty odpowiedniego ministra.

By wzmocniæ jedno¶æ i bezpieczeñstwo Rzeczypospolitej konstytucja znios³a Uniê Polsko-Litewsk± na rzecz pañstwa unitarnego. Na miejsce wolnej elekcji wprowadzono elekcjê w ramach dynastii. Zgodnie z konstytucj± po ¶mierci Stanis³awa Poniatowskiego tron mia³ siê staæ dziedziczny i zostaæ przekazany Fryderykowi Augustowi I z dynastii Wettynów, z której pochodzili dwaj poprzedni polscy królowie.

Konstytucja znios³a kilka instytucjonalnych ¼róde³ s³abo¶ci rz±du i anarchii – m.in. liberum veto, konfederacje, skonfederowane sejmy oraz nadmierny wp³yw sejmików ziemskich wynikaj±cy z wi±¿±cej natury instrukcji nadawanych przedstawicielom do sejmu.

Konstytucja uznawa³a katolicyzm za religiê panuj±c±, jednocze¶nie zapewniaj±c swobodê wyznania, choæ apostazja, czyli odej¶cie od katolicyzmu, by³o nadal przestêpstwem. Liczebno¶æ armii mia³a wzrosn±æ do 100 tys. ¿o³nierzy. Wprowadzono sta³e podatki – 10% dla szlachty, 20% dla duchowieñstwa. Co 25 lat od uchwalenia Ustawy Rz±dowej zbieraæ siê mia³ Sejm Konstytucyjny, który móg³ zmieniæ konstytucjê.

Obalenie konstytucji

Konstytucja obowi±zywa³a tylko przez rok, zanim zosta³a obalona przez armiê rosyjsk± wraz z konfederacj± targowick± w wyniku przegranej wojny polsko-rosyjskiej w 1792.

Zakoñczenie wojny z Turcj± i Szwecj± pozwoli³o carycy Katarzynie na skoncentrowanie wiêkszej uwagi na Polsce. Poniewa¿ uwa¿a³a ona Polskê za de facto protektorat Rosji, to przyjêcie konstytucji w jej oczach w znacz±cy sposób zagra¿a³o wp³ywom Rosji w Polsce. Kontakty polskich reformatorów z francuskim rewolucyjnym Zgromadzeniem Narodowym by³y widziane przez s±siadów Polski jako czê¶æ wiêkszej konspiracji politycznej maj±cej za cel obalenie absolutnych monarchii.

Grupa magnatów, która od pocz±tku by³a przeciwna Konstytucji, do której nale¿eli Szczêsny Potocki i Ksawery Branicki, poprosili carycê Katarzynê o interwencjê i przywrócenie im przywilejów, które zosta³y zniesione na mocy Konstytucji. Z jej wsparciem utworzyli konfederacjê targowick± i proklamowali oni odrzucenie Konstytucji za rozsiewanie "zarazków idei demokracji".

Polska armia pod rozkazami bratanka króla Józefa Poniatowskiego i Tadeusza Ko¶ciuszki pokona³a Rosjan w kilku bitwach. ¦miertelny cios sprawie polskiej zada³ jednak sam król: kiedy w lipcu 1792 Warszawa by³a zagro¿ona oblê¿eniem Rosjan król przesta³ wierzyæ, ¿e zwyciêstwo nad Rosjanami mimo ich przewagi liczebnej jest mo¿liwe. Uzna³, ¿e poddanie siê jest jedyn± alternatyw± do totalnej klêski i masakry rewolucjonistów.

24 lipca 1792 król Stanis³aw August Poniatowski odst±pi³ od reformatorów i przy³±czy³ siê do konfederacji targowickiej. Polska armia uleg³a rozbiciu, a wielu reformatorów, uwa¿aj±c ich sprawê za przegran± opu¶ci³o kraj udaj±c siê na emigracjê. Jednak król nie uratowa³ Rzeczypospolitej. Ku zaskoczeniu targowiczan nast±pi³ w 1793 roku II rozbiór Polski

Przez pó³tora roku polscy patrioci czekali na odpowiedni moment, jednocze¶nie przygotowuj±c powstanie. 24 marca 1794 roku w Krakowie Tadeusz Ko¶ciuszko og³osi³ powstanie, które pó¼niej zosta³o nazwane powstaniem ko¶ciuszkowskim. 7 maja wyda³ uniwersa³ po³aniecki, który przyznawa³ wolno¶æ ch³opom i ziemiê, tym którzy bêd± walczyæ w powstaniu.

Po kilku pocz±tkowych zwyciêstwach – bitwa pod Rac³awicami (4 kwietnia) i zdobycie Warszawy (18 kwietnia) oraz Wilna (22 kwietnia) – powstanie otrzyma³o mia¿d¿±cy cios – wojska Rosji, Austrii i Prus rozpoczê³y interwencjê zbrojn±. Historycy uwa¿aj± klêskê powstania za z góry przes±dzon± bior±c pod uwagê olbrzymi± liczebn± przewagê trzech potê¿nych naje¼d¼ców. Pora¿ka wojsk Ko¶ciuszki doprowadzi³a do ostatecznego, III rozbioru Polski w roku 1795.

Dziedzictwo

Mimo rozbiorów, pamiêæ o drugiej w dziejach ¶wiata spisanej konstytucji narodowej (uznawanej przez politologów za bardzo postêpowy jak na swoje czasy dokument) przez kolejne pokolenia pomaga³a podtrzymywaæ polskie d±¿enia do niepodleg³o¶ci i stworzenia sprawiedliwego spo³eczeñstwa. Co wiêcej, przenika wysi³ki potomków twórców konstytucji. W Polsce uznaje siê j± za ukoronowanie wszystkiego, co dobre i o¶wiecone w polskiej historii i kulturze. Od czasu odzyskania niepodleg³o¶ci w 1918 roku, ¦wiêto Konstytucji 3 maja by³o obchodzone jako najwa¿niejsze ¶wiêto pañstwowe.

Przed uchwaleniem Konstytucji Trzeciego Maja, termin konstytucja s³u¿y³ na okre¶lenie wszelkich ustaw uchwalanych na Sejmie. Dopiero po 3 maja 1791 pojêcie konstytucja nabra³o swojego nowoczesnego znaczenia, okre¶laj±c podstawowy akt prawny, ustawê zasadnicz±.

Sama koncepcja kodyfikacji narodowej konstytucji stanowi³a rewolucjê w dziejach systemów politycznych. Pierwsz± tak± konstytucj± by³a Konstytucja Stanów Zjednoczonych, napisana w 1787 roku, która wesz³a w ¿ycie w roku 1789. Drug± by³a ustawa zasadnicza Rzeczypospolitej Obojga Narodów, przyjêta 3 maja 1791 roku. Obie ustawy stanowi± kamieñ milowy w historii demokracji. Choæ geograficznie odleg³e od siebie, Polska i Stany Zjednoczone okaza³y siê podobne w tym, jak kszta³towa³y systemy polityczne. W odró¿nieniu od wielkich monarchii absolutnych, oba kraje wykaza³y siê w znacz±cym stopniu demokracj±. Królowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów byli monarchami elekcyjnymi, a Sejm posiada³ szerok± w³adzê ustawodawcz±. Na mocy Konstytucji Trzeciego Maja, Polska przyznawa³a przywileje polityczne mieszczanom i szlachcie, co razem dawa³o oko³o 10 procent populacji kraju. Taki udzia³ procentowy odpowiada³ mniej wiêcej dostêpowi do praw politycznych w ówczesnej Ameryce, gdzie prawa obywatelskie przys³ugiwa³y wy³±cznie mê¿czyznom bêd±cym w³a¶cicielami ziemskimi.

Pora¿ka polskich libera³ów jedynie na pewien czas odwlek³a demokratyczne przemiany. Ekspansja demokracji zwolni³a swoje tempo w efekcie unicestwienia pañstwa polskiego, ale w Ameryce uda³o siê ustanowiæ system demokratyczny. Ruchy demokratyczne ju¿ wkrótce zaczê³y podwa¿aæ monarchie absolutne w Europie. Konstytucjê Trzeciego Maja przet³umaczono (w skróconej wersji) na francuski, niemiecki i angielski. Uczestnicy rewolucji francuskiej wznosili toasty za króla Stanis³awa Augusta i majow± konstytucjê. Czynili to nie tylko ze wzglêdu na postêpowy charakter polskiej ustawy zasadniczej, lecz i dlatego, ¿e wojna polsko-rosyjska 1792 i Insurekcja ko¶ciuszkowska zwi±za³y znaczne si³y rosyjskie i pruskie, dziêki czemu nie mog³y zostaæ one u¿yte do zd³awienia rewolucyjnej Francji. Thomas Paine uznawa³ Konstytucjê Trzeciego Maja za wielki prze³om. Edmund Burke opisywa³ j± jako "najszlachetniejsze dobro otrzymane kiedykolwiek przez jakikolwiek naród…". A o Stanis³awie Augu¶cie pisa³: "Stanis³aw II zas³u¿y³ na miejsce po¶ród najwiêkszych królów i mê¿ów stanu w dziejach". W koñcu okaza³o siê, ¿e konserwaty¶ci zdo³ali zatrzymaæ pochód demokracji w Europie o nieco ponad stulecie – po I wojnie ¶wiatowej wiêkszo¶æ monarchii europejskich zosta³a zast±piona przez pañstwa demokratyczne. Nale¿a³a do nich wskrzeszona II Rzeczpospolita Polska.

¬ród³o: http://www.konstytucja3maja.tuci.pl/