21 lutego klasy II gimnazjum pod opieką p. B. Siedleckiej, p, H. Wasilewskiej - Weiss i p. M. Beczek udały się do Warszawy.
W pierwszej części wycieczki zwiedzaliśmy i gmachy Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. Pan przewodnik oprowadzający nasze klasy po Sejmie i Senacie, przybliżył nam historię polskiego parlamentu, wyjaś́nił̨, jak funkcjonuje współczesny parlament, zapoznał uczniów z codzienną pracą, obowiązkami i prawami parlamentarzystów oraz odpowiadał na pytania w sprawach, które wzbudzały nasze zainteresowanie. Duże wrażenie na wszystkich uczniach zrobiła Sala Sejmowa Posiedzeń, w której odbywają się debaty i głosowania.
Kolejnym punktem wyjazdu była wizyta w teatrze"Kamienica" gdzie obejrzeliśmy przedstawienie " DOPALACZE. SIEDEM STOPNI DONIKĄD". To swoista analiza problemu jaki stanowią dopalacze – „narkotyki przyszłości”, a także studium współczesnego społeczeństwa.
Dopalacze stają się pretekstem do rozmowy o dorastającym pokoleniu, o zaniku wartości oraz o degradacji, której są symbolem.
Sztuka składa się z siedmiu odsłon, siedmiu stopni w ciągu których obnażona zostanie brutalna prawda na temat samych dopalaczy oraz motywacji społecznej, która stoi za dopalaczami.
Minimalistyczna scenografia przyciąga wzrok, intryguje widza. Ograniczona do ustawionych na scenie płyt i trzech sześcianów pełniących funkcję siedzisk, wykonana w bieli, ma być jedynie ekranem. Ekranem, na którym przez cały spektakl wyświetlane są przyciągające wzrok wizualizacje, bombardujące intensywnością mozaiki, zlepki popularnych memów i filmików. W tle dudni elektroniczna muzyka, nadającą rytm poruszającym się na scenie postaciom, wprowadzająca w trans.
Bohaterami spektaklu są współcześni młodzi ludzie, przedstawiciele pokolenia C – wychowani w rzeczywistości cyfrowej, w której Internet i social media są nieodłączną częścią życia. Stale podłączeni do sieci, ale nie w celu zdobywania informacji, ale tworzeniu nowych treści. Nabyte w sieci wzorce zachowań przenoszą do realnego życia, chcą zastaną rzeczywistość kreować, chcą być aktywni, chcą tworzyć, chcą budować, mieć kontrolę, a nie podporządkowywać się obowiązującym normom, hierarchii i autorytetom. Ciągle potrzebują nowych wrażeń, doświadczeń, przeżyć. Chcą żyć intensywnie, a dopalacze mogą w tym pomóc, zwłaszcza, że są łatwo dostępne w istniejących legalnie sklepach „kolekcjonerskich”. Główna bohaterka Asia, dealera dopalaczy poznaje przypadkiem, czekając na nocny autobus w centrum miasta. Zaciekawiona, łaknąca eksperymentów, sięga po tabletkę, potem po kolejną i tak wpada w nałóg. Dopalacze doprowadzają ją do śmierci. Historia Asi, jest historią jedną z wielu, uniwersalną, mogącą przytrafić się każdemu młodemu człowiekowi, który po dopalacze sięgnie. Takie właśnie są dopalacze – dopasowane do tego, co przed nami, do nieznanego – i dlatego właśnie śmiertelnie niebezpieczne.
Przedstawienie bardzo nam się podobało. Sugestywna gra aktorska wywarła na nas ogromne wrażenie i wywołała wiele emocji zarówno pozytywnych wynikających z dobrej jakości spektaklu jak i przerażających jego tematem.
