Jak można przeczytać w kronice, Szkoła Powszechna w Bieniewicach powstała na początku XX w. jeszcze przed wybuchem I wojny światowej. Fundatorem szkoły był ówczesny właściciel majątku Bieniewice - Jan Riedel (Rydel). Teren ofiarowany pod budowę szkoły wynosił początkowo 56 arów - budynek szkolny był niewielki, ale murowany i posiadał stromy dach pokryty cementował dachówkę. W szkole znajdowała się jedna duża izba lekcyjna i składające się z trzech izb mieszkanie dla nauczyciela. Uszkodzenia szkoły spowodowane pociskiem armatnim (częściowo spalony dach) zostały naprawione wkrótce po zakończeniu działań wojennych w 1918 r., wtedy dopiero dzieci rozpoczęły naukę w ojczystym języku.
Szkoła w Bieniewicach należała do powiatu błońskiego i obwodu szkolnego warszawskiego. Jej pierwszym nauczycielem był Jan Olszewski, następnie pracę w szkole od 1920 r. objął Franciszek Grzechociński. Szkoła miała wtedy charakter placówki jednoklasowej o czterech oddziałach. Najstarszym zachowanym dokumentem z tego okresu jest Księga Główna Publicznej Szkoły Powszechnej w Bieniewicach za rok szkolny 1924/1925.
Zgodnie z obowiązującą wówczas ustawą o szkolnictwie, nauczanie w szkole miało być obowiązkowe, powszechne, bezpłatne i dostępne dla wszystkich dzieci mieszkających w odległości do 3 km. Do szkoły w Bieniewicach uczęszczały dzieci w wieku od 7 do 14 lat z rejonu wsi Bieniewice: Dębówka, Faszczyce Stare, Faszczyce Nowe, Bramki (częciowo), Bronisławów, Nowa Wieś, Boża Wola (częciowo), Janówek, Piorunów.
Powszechna szkoła w Bieniewicach była więc placówką jednoklasową o jednym nauczycielu i czterech oddziałach - z liczbą przeszło 100 uczniów.
Od roku szkolnego 1935/1936 podniesiono stopień organizacyjny szkoły, dlatego 2 izbę lekcyjną wynajmowano w domu J. Kostrzewy. Odtąd oddziały I i II były nadal jednoroczne, natomiast oddział III był dwuletni a oddział IV – trzyletni.
Budynek szkolny ze względu na rosnącą liczb uczniów okazał się wkrótce zbyt mały. W lipcu 1937 roku przystąpiono do rozbudowy, która trwała do listopada roku następnego. Od tej pory szkoła miała 2 izby lekcyjne, kancelarię, szatnie dla uczniów i mieszkanie dla nauczycieli. Szkoła była odtąd pełną placówką dwuklasową.
We wrześniu 1939 roku budynek szkolny zajęło wojsko, które zniszczyło sprzęt szkolny, akta, bibliotek, pomoce szkolne.
W ciągu sześciu lat okupacji niemieckiej szkoła była wielokrotnie zajmowana przez oddziały żandarmerii i wojska niemieckie. Za każdym razem w czasie koszmarnej okupacji nie szczędząc sił i starań z pomocą dzieci i życzliwych osób nauczyciele i uczniowie powracali do przerwanej pracy.
19 stycznia 1945 roku w szkole wznowiono nauczanie. Nauka w pierwszych latach powojennych przebiegała w bardzo trudnych warunkach.
W rozpoczętym 4 września 1945 roku nowym roku szkolnym naukę rozpoczęło 122 uczniów a kierownikiem szkoły został Stefan Lisiecki.
Wiosną 1948 roku szkoła została podłączona do sieci elektrycznej. W okresie wakacyjnym w budynku szkolnym przeprowadzono remont .
W styczniu 1949 roku szkoła została zradiofonizowana koszt wyniósł 45 000 złotych. 1 sierpnia 1950 roku do tutejszej szkoły zostali mianowani Antonina i Czesław Połciowie, którzy kierowali placówką do roku 1965.
W roku szkolnym 1966/67 rozpoczynają pracę w szkole Stanisława i Stanisław Purzyccy. Szkoła musi pomieścić 8 oddziałów z liczbą 215 uczniów. Nauka odbywa się na 2 zmiany. W 5 izbach lekcyjnych. t.j. w 4 izbach szkolnych i 1 izbie w budynku Gromadzkiej Rady Narodowej. Kierownik szkoły p. S.Purzycki poczynić starania rozbudowy szkoły w celu poprawienia warunków pracy w szkole.
Prace związane z rozbudową szkoły rozpoczęto 9 listopada 1967 roku – uczniowie rozpoczęli kopanie fundamentów.
Był to początek dobudowania do starego budynku nowego skrzydła od strony zachodniej.
Budowa trwała do roku 1969 i zakończyła się wyburzeniem klatki schodowej w starym budynku szkoły i połączeniem piętra starej części z nowym skrzydłem szkoły. Znacznie poprawiły się warunki lokalowe szkoły.
Pod koniec lat 60 - tych nauka w szkole przebiegała na 2 zmiany: w dwóch klasach starej szkoły, w dwóch klasach nowego skrzydła i w jednej sali budynku Gromadzkiej Rady Narodowej. Chociaż w nowej części szkoły brakowało podłóg, wyposażenia, bieżącej wody, to już prowadzono tam lekcje. Od roku szkolnego 1970/1971 uczniowie pobierali naukę wyłącznie w swojej szkole w 6 izbach lekcyjnych, nie musieli przemieszczać się już do budynku Gromadzkiej Rady Narodowej.
Od 1 września 1972 roku obowiązki dyrektora szkoły pełni p. Julian Kowalik. W połowie lat 70 - ych rozpoczął starania o pozwolenie na budowę Sali gimnastycznej. Zawiązano Społeczny Komitet Budowy Sali Gimnastycznej i Przedszkola. Ruszyły prace budowlane przy pierwszej kondygnacji zaplecza sali gimnastycznej.
8 listopada 1986 roku odbyła się wielka uroczystość oddania Sali gimnastycznej, z zapleczem, pomieszczeniem dla biblioteki szkolno – gminnej, dwiema klasopracowniami i szatnią dla uczniów.
Od tej pory zajęcia wychowania fizycznego odbywały się we właściwych warunkach, poza tym z sali korzystali chętni mieszkańcy wsi, biorąc udział w zajęciach sekcji tenisa stołowego, siatkówki. Wydarzenia ze szkoły odbiły się echem w bliższym i dalszym otoczeniu. W Telewizji Polskiej emitowany był reportaż z oddania sali gimnastycznej, a w prasie ukazały się liczne artykuły prasowe.
1 września 1987 r dyrektor szkoły Julian Kowalik odchodzi na zasłużoną emeryturę. Funkcję dyrektora placówki objęła p. Maria Gospodarczyk. Szkoła prowadziła różnorodne działania mające na celu rozwój samorządności uczniowskiej i wzrost efektywności pracy wychowawczej. Działały kółka zainteresowań, doposażono pracownię informatyczną w kolejne komputery ( pierwszy komputer szkoła otrzymała w darze w lutym 1987 roku).
1 września 1991 roku dyrektorem szkoły została p. Alina Żakowska. Trudna sytuacja ekonomiczna w kraju utrudniała przeprowadzanie remontów, wyposażenie szkoy w pomoce dydaktyczne. Podczas ferii szkolnych i wakacji, rodzice pod kierunkiem nauczycieli uczestniczyli w odnawianiu korytarzy i sal lekcyjnych.
W maju 1996 roku ogłoszono konkurs na stanowisko dyrektora szkoły. Nowym dyrektorem szkoły został p. Marek Parafiniuk.
W następnych latach praca szkoły przebiegała w coraz lepszych warunkach, odnowiono pomieszczenia klasowe, sanitariaty, zmieniono system ogrzewania szkoły na gazowy, podłączono budynek szkolny do kanalizacji miejskiej, zmieniło się najbliższe otoczenie szkoły.
Od roku szkolnego 1999/2000 pogorszeniu uległy warunki lokalowe, gdyz część pomieszczeń szkoły podstawowej zostały zaadaptowane na potrzeby nowo powstałego Gimnazjum.
Z dniem 1 września 2003 roku Rada Miejska w Błoniu uchwaliła utworzenie Zespołu Szół w Bieniewicach. Zespołem kieruje dyrektor Marek Parafiniuk, wyłoniony na to stanowisko w postępowaniu konkursowym.
Połączenie dwóch odrębnych placówek w Zesół wpłynęło na poprawę warunków nauki w szkole. Sukcesywnie wzbogacana jest baza dydaktyczna placówki, poprzez zwiększanie środków budżetowych przeznaczonych na zakup nowoczesnych pomocy naukowych. Prowadzone są działania w kierunku unowocześniania sprzętu komputerowego.
Dnia 19 maja 2005 roku z inicjatywy dyrektora Zespołu Szół i Rady Pedagogicznej odbyło się spotkanie ze społecznością lokalną.
Poświcone było nadaniu Zespołowi Szkół w Bieniewicach imienia Wielkiego Człowieka, Wielkiego Polaka, od ponad ćwierć wieku Głowy Kościoła Katolickiego Jana Pawła II.
Inicjatywa spotkała się z aprobatą zaproszonych gości. Dyrektor szkoły pan Marek Parafiniuk przedstawił projekt etapów dochodzenia do nadania imienia Jana Pawła II Publicznemu Zespołowi Szkół w Bieniewicach.
Wszyscy zdawali sobie sprawę z trudności wynikających z postawionych zadań. Uczniowie, nauczyciele i rodzice oraz najbliższe środowisko społeczne aktywnie włączyli się w realizację podjetego wyzwania.
Szkoła z każdym dniem piękniała zarowno wewnątrz jak i na zewnątrz. Wymieniono okna, pomalowano ściany, wymieniono instalacje elektryczną, wymieniono oświetlenie, wycyklinowano i polakierowano podłogi. Smutny, szary budynek za sprawą remontu elewacji budynku przeistoczył się w ciepły i przyjazny.
16 września 2006 r. w Zespole Szkół w Bieniewicach odbyła się uroczystość nadania szkole imienia Jana Pawła II oraz poświęcenia sztandaru. Przebieg i ranga tej szczególnej ceremonii - jedynej i niepowtarzalnej w życiu szkoły - sprawiły, że na długo pozostanie ona w pamięci jej uczestników.
Uroczystość rozpoczła się Mszą Św. z udziałem Jego Eminencji Ks. Kardynała Józefa Glempa, Prymasa Polski.
W homilii Ks. Kardynał podzielił się osobistymi wspomnieniami ze spotkań z Ojcem Świętym, podkreślając jego wielką rolę jako Wychowawcy i Nauczyciela młodego pokolenia. Prymas Polski od początku sprzyjał szkole w jej dążeniach do nadania imienia i błogosławił naszym staraniom. Toteż jego przybycie do Bieniewic było ważnym wydarzeniem dla społeczności zarówno szkolnej, jak i lokalnej. Na zakończenie Mszy Św. Ksiądz Kardynał Józef Glemp poświęcił sztandar szkoły. Następnie Burmistrz Miasta i Gminy Błonie p. Zbigniew Stępień uroczyście przekazał go Dyrektorowi Szkoły i uczniom.
W kolejnych latach szkoła wzbogaciła się o piękny plac zabaw dla najmłodszych oraz kompleks boisk sportowych.
26 czerwca 2017 roku przejdzie do historii szkoły. Właśnie rozpoczęła się rozbudowa naszej szkoły, która pęka w szwach. Przebudowa i rozbudowa budynku szkoły doprowadzi do likwidacji obecnych problemów przede wszystkim lokalowych występujących w placówce.
Modernizacja budynków przyczyni się do poprawy warunków nauczania i stworzy możliwość zwiększenia zakresu prowadzonych zajęć szkolnych i pozalekcyjnych.
Dzisiejsza szkoła - Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Bieniewicach liczy 20 oddziałów, w których uczy się ok. 440 uczniów. Jest 36 nauczycieli, 4 pracowników administracji i 5 pracowników obsługi.
Przeobrażenia, jakie dokonały się w historii szkoły, to zasługa wytężonej pracy wielu osób. Tak jak zmieniały się czasy, zmieniała się cała placówka - jej uczniowie, nauczyciele, budynek i otoczenie.
Na miejsce odchodzących nauczycieli i uczniów przychodzili następni, którzy wnosili coś nowego w całokształt tworzenia wizerunku coraz lepszej szkoły. Współczesne lata działalności szkoły, odmienne od poprzednich pomagają nam stwierdzić, że jest to cały czas ta sama szkoła, a jednak inna.
Od roku szkolnego 1935/1936 podniesiono stopień organizacyjny szkoły, dlatego 2 izbę lekcyjną wynajmowano w domu J. Kostrzewy. Odtąd oddziały I i II były nadal jednoroczne, natomiast oddział III był dwuletni a oddział IV – trzyletni.
Od tej pory zajęcia wychowania fizycznego odbywały się we właściwych warunkach, poza tym z sali korzystali chętni mieszkańcy wsi, biorąc udział w zajęciach sekcji tenisa stołowego, siatkówki. Wydarzenia ze szkoły odbiły się echem w bliższym i dalszym otoczeniu. W Telewizji Polskiej emitowany był reportaż z oddania sali gimnastycznej, a w prasie ukazały się liczne artykuły prasowe.
1 września 1991 roku dyrektorem szkoły została p. Alina Żakowska. Trudna sytuacja ekonomiczna w kraju utrudniała przeprowadzanie remontów, wyposażenie szkoy w pomoce dydaktyczne. Podczas ferii szkolnych i wakacji, rodzice pod kierunkiem nauczycieli uczestniczyli w odnawianiu korytarzy i sal lekcyjnych. 
